نگارنده: آیت الله محمد بیدآبادی
مخاطب: شاگردان
باید اول از مرشد کل و هادی سُبُل، هدایت جسته، دست تولّا به دامن متابعت ائمه هدی زده، پشت پا بر علایق دنیا زنی و تحصیل عشق مولا نمایی.
«قُلِ اللّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ» (انعام/91)
«بگو خدا سپس بگذارشان»
حاصل عشق همین بس که اسیر غم او
دل به جایی ندهــــــد میل به جایی نکند
پس هموم خود را همّ واحد ساخته به قدم جدّ و جهد تمام پای در جاده شریعت گذارد و تحصیل ملکه تقوا نماید. یعنی پیرامون حرام و مشتبه و مباح، قولاً و حالاً و خیالاً و اعتقاداً به قدر مقدور نگردد تا طهارت صوری و معنوی حاصل شود که شرط عبادت است و اثری از عبادت مترتب شود و محض صورت نباشد:
« إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ» (مائده/27)
{خداوند فقط از پرهــــیزگاران می‌پذیرد.}
« لن یُتَقَبــــَّلَ مِنکُمْ إِنَّکُمْ کُنتُمْ قَوْمًا فَاسِقِـینَ » (توبه/53)
{اگر فاسق باشید هرگز انفاق‌های شما پذیرفته نخواهد شد. }
« وَ مَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ کَفَرُواْ بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ » (توبه/54)
{هیچ چیز جز کافر بودنشان به خداوند و رسولش آن‌ها را از پذیرفته شدن صدقاتشان باز نداشت.}
« من اکل حراماً لن یقبل الله منه صرفاً و لا عدلاً »[1]
{هر که حرام بخورد، خداوند از او توبه و فدیهای را نمی‌پذیرد. }
« رَدُّ دانِقٍ من حرام یعدل سبعین حجة مبرورة »[2]
{رو گرداندن از حبهای از مال حرام، در ثواب معادل هفتاد حج مستحبی است.}
و به تدریج حوصله فهم وسیع شود.
«إَن تَتَّقُواْ اللّهَ یَجْعَل لَّکُمْ فُرْقَاناً» (انفال/29)
«اگر از خدا بترسید برای شما قوه تمییز حق از باطل قرار دهد»
«وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللّهُ» (بقره/282)
«و از خدا بترسید تا خداوند شما را بیاموزد»
در این وقت دقیقه‌ای از وظایف طاعات مقررّه واجبه و مندوبه [=مستحبی] را فرو گذار ننماید تا به مرور روح قدسی قوت گیرد.
پیام‌ها و نکته‌ها:
1- ما سوی هر کس برویم و در هر که را بزنیم، عاقبت علم اعلی و صراط مستقیم را در پیروی از امامان معصوم (علیه‌السّلام) که انسان‌های کامل و متصل به بارگاه ربوبی هستند، خواهیم یافت.
2- بدون رعایت اعمال و احکام شرعی، نه میتوان قدم در مسیر سلوک نهاد و نه بدون آن میتوان باقی راه را ادامه داد. شریعت چونان نردبانی است که طی طریقت را برای سالک ممکن می‌سازد.
3- چون به اخلاص قدم راه نهیم، کشش معشوق و جذبه در طی راه همراهمان خواهد بود.
منبع نامه:
آیت الله بید آبادی، تذکرة المتقین، قم، نهاوندی، 1380، صص 213-219.
[1]- بحارالانوار، ج103، ص 16.
[2]- بحارالانوار، ج 93، ص 372.
