دل خانه خداست، به شیطان اجاره اش ندهید.
شرط زیارت آسمان، وداع با زمین است.
وقتی با خدا شروع نکنیم، با شیطان پایان می یابیم.
عاشق خدا باش، تا معشوق خلق باشی. فرشی، عرشی نمی شود.
سجده، قله عبادت ها است.
نمازگزاری که از دنیا دل نکنده است، مانند، خلبانی است که همیشه روی زمین زندگی می کند.
توپ دلت را به هر کس پاس نده.
عرفان، بلوغ روح است.
مزرعه دلتان را وجین کنید.
در دستور زبان عرفان، فعل این گونه صرف شود: من نیستم، تو نیستی، او هست.
وقتی پاها رفتن بشناسند، دستها نیازمند التماس نیستند.
