کمترین سطح مراقبه که واجب هم هست اینست که آدم بداند خدا از او چه می خواهد و چه کاری باید انجام دهد. اینکه توجه به خدا داشته باشیم. مخصوصا آن جاهایی که خود انسان میداند و پایش می لغزد. خداوند می فرماید: وَاذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ(کهف/ 24).سؤال می شود چگونه همزمان با فراموشی به یاد خدا باشیم؟ یک راه این است که راه های امکان خطا را بر خود ببندیم و جلوگیری از خطا داشته باشیم.
اگر چیزی را که بدست بیاوریم حفظ نکنیم شبیه اینست که کوه طلا را داشته باشیم اما فقط یک هفته داشته باشیم. اگر بتوانیم حال خوب را حفظ کنیم می توانیم به ملکوت برسیم. خداوند جوایز را در پایان راه قرار می دهد. وگر نه اکثر اشقیاء هم در برهه هایی حتی خیلی کوتاه از زندگیشان خوب بوده اند اما این حال را حفظ نکردند.
منبع: Gofteman-bartar.ir
