در کتب اخلاقی درمانهای زیادی برای ریا ذکر شده است اما حقیقت امر این است که تنها درمان حقیقی ریا ، توحید عرفانی و قرآنی است. تا انسان خدا بین نشود ، از دایره ریا خارج نخواهد شد. انسان موحد به توحید صمدی قرآنی در تمام عالم خدا میبیند. او در تار و پود عالم ، محبوب خویش را مشاهده میکند ، برای چنین شخصی غیری وجود ندارد که اعمالش ریایی باشد. ریا شرک است و دامن شخص موحد به توحید صمدی از این آلودگی پاک پاک است.
باید تلاش کنیم که کل عالم را آیات الله ببینیم. هر گاه که به در و دیوار و دوست و رفیق میرسیم با خویش بگوییم که اینها مخلوقات حق متعال اند و عین الربط به اویند و از خویش هیچ استقلالی ندارد. مخلوقات همگی مظاهر حق اند و او را نشان میدهند. اینها همه آینه اند و نمایانگر ان حقیقت مطلق میباشد . چرا انسان برای آینه کار کند؟ چرا توجه خویش را از آینه به سوی آن صاحب آینه و ان صاحب عکسی که در این آینه جلوه گری میکند برنگردانیم؟
ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق آن که او عالم سر است بدین حال گواست
افسوس و صد افسوس که در این گرداب دنیا گرفتاریم و هنوز درگیر آنیم : که این چه گفت و آن چه کرد و آن چه پوشید و آن چه خرید و آن چه برد...
در توحید اهل الله ، توجه به غیر الله ، ریا و نفاق است. انسان عارف شه شناس ، شاه را در هر لباسی می شناسد.
دیده ای خواهم که باشد شه شناس تا شناسد شاه را در هر لباس
انسان به جایی میرسد که حتی توجه به اسمی جز الله را هم ریا میداند. از این رو است که ان بزرگوار میفرمود عبد الله باشید ، عبد الرزاق و عبد الجواد و عبد الغفور و... نباشید.
انسان می باید عبد الله باشد زیرا الله مستجمع تمام اسماء و کمالات الله است
وبلاگ شجره طیبه.
