جوانه های گندم استاد سیر و سلوک من

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

این مطلب از وبلاگ دوست عزیز عبادالرحمن برداشته شده.انشاالله موفق و پیروز باشند.

دیشب ناخودآگاه توجهم به سبزه هایی که خانواده برای عید درست کرده بودند جلب شد. دیدم که جوانه های سبز رنگش به یک سمت مایل هستند. برایم جالب بود که همه آن ها یک دست و به سمت نور لامپ اتاق تمایل پیدا کرده بودند. با خود گفتم جای این سبزه ها را عوض کنم تا ببینم آیا باز هم به سمت نور خواهند رفت یا خیر. 

 امروز دیدم جهت میل آن جوانه های نوپا در جهتی خلاف جهت دیروزشان است و  میخواهند به نور برسند و به سمت او رهسپارند.

برای جوانه های گندم مکان و شرایط فرقی نمیکند. آن ها در هر موقعیتی خود را به سوی منبع نور سوق میدهند و تنها او را میطلبند و در این طلبشان استقامت دارند. تمام جوانه های گندم سراسر کره خاکی از همین آیین و روش بهره میبرند و تنها طالب همین یک مقصدند. این نور است که پروراننده آن هاست و این نور است که جاذب آن هاست و این نور است که موجب طراوت آنهاست. به یک تعبیری نور رب آن هاست. آنها از ظلمت به سوی نور رهسپارند و خود نور است که مخرج آن ها به سوی خویش میباشد.

نور آن ها را به سوی خویش میخواند و ندای تعالو ( بالا بیایید) سر میدهد و این سالکان نورانی از ظلمات رحم خاک به سوی منبع نور پاک راهی میشوند.

این سالکان در حقیقت واصلانند. اینها جوانه گندم نیستند بلکه استاد عرفان عملی اند. جوانه های گندم استاد سیر و سلوک اند که راه و رسم سلوک را به احسن وجه به ما می آموزند. سبحان الله

حق متعال در قران کریم میفرماید: اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ... (النور/35) خداوند نور آسمانها و زمین است.

و در جایی دگر میفرماید:اللَّهُ وَلِی الَّذِینَ آمَنُوا یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ... (البقرة/257)

خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آنها را از ظلمتها، به سوی نور بیرون می‌برد. (اما) کسانی که کافر شدند، اولیای آنها طاغوتها هستند؛ که آنها را از نور، به سوی ظلمتها بیرون می‌برند.

جوانه های گندم از شکم مادر خویش سر بیرون می آورند و سیر و سلوک خویش را آغاز مینمایند و در این مسیر چشم از نور بر نمیدارند. وَاللَّهُ أَخْرَجَکُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ ... (النحل/78) و خداوند شما را از شکم مادرانتان خارج نمود

خطاب به خویش میگویم. ای در خواب غفلت فرو رفته و ای از مبدا و معاد غافل شده. بنگر به این اساتید عرفان عملی. بنگر این عارفان و واصلان کوی الله نور السماوات و الارض چه سیر و سلوک پاک و عاشقانه ای دارند.

ای انسان به مانند جوانه های گندم سر از ظلمات عالم طبیعت بیرون آور و به سوی نور رهسپار شو. او تو را به سوی خویش دعوت نموده و تو را به ضیافتخانه فیض خویش خوانده.

در هر موقعیتی که هستی و با هر شرایطی که هستی از او چشم بر ندار و راهت را از او منحرف مکن. اگر دست تقدیر موقعیتت را تغییر داد و شرایطتت را دگر گون کرد باز هم غفلت به تو روی نیاورد.

از استاد خویش ( جوانه های گندم ) بیاموز.  راه و رسم و شیوه عاشقی را از او بیاموز. درس استقامت و ایستادگی را از وی یاد بگیر. وقتی نورانی شدی سبز میشوی و وقتی سبز شدی همه از طراوتت لذت خواهند برد و نوید بخش بهار خواهی بود.

دل به ظلمت دادن همانا و پژمرده شدن همانا. مبادا در این مسیر زندگی دل خوش به طاغوت شوی. طاغوت تو را پژمرده میکند. تنها نور است که موجب طراوت توست. بدان که این سخن خداست:وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ... (البقرة/257)

(اما) کسانی که کافر شدند، اولیای آنها طاغوتها هستند؛ که آنها را از نور، به سوی ظلمتها بیرون می‌برند. 

 آیت الله بهجت میفرمودند:اگر کسی اهلیّت داشته باشد یعنی طالب معرفت باشد و در طلب، جدیّت و خلوص داشته باشد، در و دیوار به اذن الله معلّمش خواهند بود.

همه عالم استاد ماست. پس به دنبال استاد مباش. به دنبال اهلیت یافتن باش و از هم اکنون شروع کن. شروع بهار طبیعت را شروع زندگی الهی خویش قرار بده.

فی امان الله