تعویق نینداز
اى عزیز!
اى مطالعهکننده این اوراق!
اگر تعللى کنى، فرصت از دست مىرود. اى برادر من! این امور را تعویق نینداز که تعویق انداختنى نیست. چهقدر آدمهاى صحیح و سالم با موت ناگهانى از این دنیا رفتند و ندانیم عاقبت آنها چیست؟ پس فرصت را از دست مده و یک دم را غنیمت شمار که کار خیلى اهمیت دارد و سفر خیلى خطرناک است.
دستت از این عالم، که مزرعه آخرت است، اگر کوتاه شد، دیگر کار گذشته است و اصلاح مفاسد نفس را نتوانى کرد، جز حسرت و حیرت و عذاب و مذلّت نتیجه نبرى.
اولیاى خدا آنى راحت نبودند و از فکر این سفر پر خوف و خطر بیرون نمىرفتند.
حالات على بن الحسین، علیهماالسلام، امام معصوم، حیرتانگیز است.
نالههاى امیرالمؤمنین علیهالسلام، ولىّ مطلق، بهتآور است.
چه شده است که ما این طور غافلیم؟
کى به ما اطمینان داده؟ جز شیطان که کارهاى ما را از امروز به فردا مىاندازد؛ مىخواهد اصحاب و انصار خود را زیاد کند و ما را با خلق خود و در زمره خود و اتباع خود محشور کند؟
همیشه آن ملعون، امور آخرت را در نظر ما سهل و آسان جلوه دهد و ما را با وعده «رحمت خدا» و «شفاعت شافعین» از یاد خدا و اطاعت او غافل کند. ولى افسوس که این اشتها کاذب است و از دامهاى مکر و حیله آن ملعون است.
پس انسان باید در همین عالم، این چند صباح را مغتنم شمارد و ایمان را با هر قیمتى هست، تحصیل کند و دل را با آن آشنا کند.